Karel Peter Edward Marie van de Woestijne was een Vlaamse dichter-schrijver.
van de Woestijne groeide op in zijn geboortestad Gent en volgde er een opleiding als vrij student in de Germaanse filologie. Vanaf 1911 werd hij ambtenaar te Brussel en vanaf 1920 doceerde hij de cursussen inleiding tot de literaire kritiek en geschiedenis van de Nederlandse letterkunde aan de universiteit van Gent. Als dichter wordt hij beschouwd als de grootste Vlaamse moderne dichter na Gezelle. Daarnaast schreef hij ook proza en was hij actief als criticus. In 1914 kreeg hij de August Beernaertprijs voor de bundel Interludiën, en voor diezelfde bundel ontving hij in 1915 de driejaarlijkse staatsprijs voor Nederlandse letterkunde (periode 1910-1914). Voor Zon in de
